NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
زُهَيْرُ
بْنُ حَرْبٍ
وَعُثْمَانُ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ
قَالَا
حَدَّثَنَا
جَرِيرٌ عَنْ
عُمَارَةَ
بْنِ
الْقَعْقَاعِ
عَنْ أَبِي
زُرْعَةَ
بْنِ عَمْرِو
بْنِ جَرِيرٍ
أَنَّ عُمَرَ
بْنَ
الْخَطَّابِ
قَالَ قَالَ
النَّبِيُّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
إِنَّ مِنْ
عِبَادِ
اللَّهِ لَأُنَاسًا
مَا هُمْ
بِأَنْبِيَاءَ
وَلَا شُهَدَاءَ
يَغْبِطُهُمْ
الْأَنْبِيَاءُ
وَالشُّهَدَاءُ
يَوْمَ
الْقِيَامَةِ
بِمَكَانِهِمْ
مِنْ اللَّهِ
تَعَالَى
قَالُوا يَا
رَسُولَ
اللَّهِ
تُخْبِرُنَا
مَنْ هُمْ
قَالَ هُمْ
قَوْمٌ
تَحَابُّوا
بِرُوحِ
اللَّهِ
عَلَى غَيْرِ
أَرْحَامٍ
بَيْنَهُمْ
وَلَا
أَمْوَالٍ يَتَعَاطَوْنَهَا
فَوَاللَّهِ
إِنَّ
وُجُوهَهُمْ
لَنُورٌ وَإِنَّهُمْ
عَلَى نُورٍ
لَا
يَخَافُونَ
إِذَا خَافَ
النَّاسُ
وَلَا
يَحْزَنُونَ
إِذَا حَزِنَ
النَّاسُ
وَقَرَأَ
هَذِهِ
الْآيَةَ
أَلَا إِنَّ
أَوْلِيَاءَ
اللَّهِ لَا
خَوْفٌ
عَلَيْهِمْ
وَلَا هُمْ
يَحْزَنُونَ
Ömer b. el-Hattâb
(r.a)'dan, Rasülullah (s.a.v.)'in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:
"Allah'ın kulları
arasında öyleleri var ki, Nebi ve şehit değildirler, ama kıyamet günü Allah
katındaki mevkilerinden dolayı Nebiler ve şehitler onlara imrenirler.”
Ya Rasûlallah, onlar
kim? Bize haber verir misin? dediler.
"Onlar, aralarında
alıp verdikleri bir mal ve akrabalık olmadığı halde Allah'ın ruhu ile
birbirlerini sevenlerdir. Vallahi onların yüzleri nurdur ve kendileri nur
üzerindedirler. İnsanlar korktuğu zaman onlar korkmaz, insanlar üzüldüğünde
onlar üzülmezler." buyurdu ve:
"Haberiniz olsun,
Allah'ın sevgili kullarına korku yok, onlar üzülecek de
değillerdir."[Yûnus 62] âyetini okudu.
İzah:
Tirmizî, zühd; Ahmed b.
Hanbel, V, 229, 239, 328;'341, 342, 343.
Bu hadis; Sünen-i Ebû
Dâvûd nüshalarının çoğunda yoktur. Lü'lüî'nin rivayetinden değil, İbn Dâse'nin
rivayetindendir. Hattâbî'nin üzerine şerh yaptığı nüshada mevcuttur.
İbnü'l-Münzir, et-Tergîb'de bu hadisi almış ve Ebû Davud'un rivayet ettiğini söylemiştir.
Hadisin, rehn konusuyla
hiçbir ilgisi yoktur. Buna rağmen musannifin bu hadisi rehn babında vermesi,
rehne muhtaç olanlara yardım ve iyiliğe teşvik için olmalıdır.
Hadis-i şerifteki,
"Allah'ın ruhu ile birbirlerini severler" cümlesindeki
"ruh" kelimesi Kur'an-ı Kerim olarak izah edilmiştir. Nitekim Şûra
sûresinin 52. âyetindeki "ruh" kelimesi de "Kur'an" diye
tefsir edilir. Buna göre bu cümlenin manası, "Allah'ın Kur'an'ı ile
birbirlerini severler" şeklinde anlaşılacaktır. Kur'an'a ruh denilmesi;
nefis ve bedenler ruhla yaşadığı gibi, kalplerin de Kur'an'la hayat bulmasından
dolayıdır.